Omówiona w moim wcześniejszym artykule problematyka przemocy wobec kobiet w Turcji, związana jest także ze zjawiskiem tzw. „zabójstw honorowych”, wywodzących się z tradycji plemiennych a nie z przekonań religijnych. Dotyczą one nie tylko Turcji, ale także krajów obszaru Bliskiego Wschodu, a także tych państw w których osiedlają się społeczności muzułmańskie. W tym miejscu warto zaznaczyć, że zabójstwa honorowe w większości dokonywane są w południowo-wschodnich prowincjach kraju zamieszkiwanych przez ludność kurdyjską.
Według badań przeprowadzonych w Diyarbakirze na które powołuje się Joanna Bocheńska, zabójstwa honorowe popełniane są także przez dobrze wykształcone osoby, a praktyka ta cieszy się cichą aprobatą społeczeństwa. Kobiety które decydują się poinformować policję o groźbach ze strony rodziny, często postrzegane są jako zdrajczynie, na których ciąży odium społeczne. Dane statystyczne Ministerstwa Sprawiedliwości wskazują że: „od 2002 do 2009 r. liczba honorowych morderstw wzrosła aż o 1400%”. Z raportu tureckiej organizacji pozarządowej We Will Femicide Platform wynika, że w porównaniu z 2015 rokiem, liczba zabójstw na kobietach wzrosła z trzystu trzech do trzystu dwudziestu ośmiu w 2016 roku. Zgodnie z danymi, 31% zabójstw dokonanych na kobietach w 2016 roku zostało popełnionych przez współmałżonków, 13% przez krewnych, 9% przez partnerów, 6% przez byłych partnerów. Co więcej, według danych organizacji wynika, że: w 44% przypadkach powody zbrodni nie były znane, w 26% przyczyną śmierci było to, że kobieta dążyła do podejmowania samodzielnych decyzji życiowych, 10% było spowodowane zerwaniem związku miłosnego, 9% było wynikiem rozwodu, 3% było odpowiedzią na opór wobec przemocy i 2% dotyczyło zabójstw związanych z przemocą seksualną.
Należy podkreślić, że początkowy impet tureckiego rządu związany z dążeniem do dostosowania regulacji prawnych w zakresie równości płci i przeciwdziałania przemocy wobec kobiet, w obliczu starań o członkostwo w strukturach Unii Europejskiej, w ostatnim czasie wyraźnie osłabł. Niepokojące są w tym kontekście nasilające się autorytarne dążenia prezydenta, które bardzo wyraźnie oddalają Turcję od Europy. Obecny kierunek polityczny AKP może w istotny sposób wpłynąć na zahamowanie wysiłków reformatorskich w zakresie ochrony praw kobiet i przeciwdziałania tzw. „zabójstwom honorowym”.
Źródła:
J. Bocheńska, Honour killing – symptom of a more serious disease, data dostępu: 06.03.17r
M. Zdzieborska, Nadgryzione jabłka, data dostępu: 06.03.17r.
Femicide report: 326 women murdered in Turkey in 2016, data dostępu: 06.03.17r.