Metoda organizacji, która opiera się na zdaniu się na kadrę (tj. organ prowadzący złożony z członków-weteranów);
Występuje w kapitalistycznych miejscach pracy, instytucjach, biurokratycznych związkach zawodowych, organizacjach non-profit, a także w państwowym aparacie dowodzenia;
W dużym stopniu opiera się na rekrutacji oraz umożliwia niewielką bądź wręcz zerową autonomię osób członkowskich;
Asymilacja z kulturą organizacyjną jest oczekiwana i często łączy się z kulturą dyscyplinarną, posłuszeństwem i powściągliwością.
Organizacja, która jest rozszerzeniem organizacji jawnie hierarchicznej;
Przeznaczona do przyciągnięcia demografii osób lewicowych, które w przeciwnym razie nie byłyby zainteresowane dołączeniem do jawnej hierarchii w macierzystej organizacji;
Grupy te rzadko, jeśli w ogóle, mają ścisłe kultury organizacyjne;
Organizacja macierzysta wykorzystuje grupy czołowe jako taktykę rekrutacyjną, celując w członkinie grup czołowych, które idealnie pasowałyby kulturowo do jawnej hierarchii.
Ukryta hierarchia wykorzystuje projekt, kampanię lub koalicję jako sposób na ukrycie wpływu, jaki kadra ma na strategie organizacji horyzontalnych;
Komitety sterujące służą jako środek postępu wizji pojedynczej kadrowiczki na temat tego, jak należy wykonywać pracę poprzez delegowanie;
Ludzie, grupy pokrewieństwa (afinitki) i organizacje, które uczestniczą w tej strukturze nie mają wpływu na ogólny kierunek działania ukrytej hierarchii oraz nigdy nie mogą wchodzić w bezpośrednie interakcje z kadrą.
Ta forma hierarchii wykorzystuje największą liczbę autonomicznych strategii organizacyjnych, często otwarcie ceniąc horyzontalizm;
Formacje te są często silnie uzależnione od przywództwa jako podstawowej wartości i obracają się wokół jednej osobowości przypominającej kadrę, która wyznacza wewnętrzny krąg grupy;
Wewnętrzny krąg jest w sprzeczności z samym sobą, ponieważ jego metody organizacyjne są hierarchiczne, mimo że w zamierzeniu miał być organizacją horyzontalną.